Helma Kuijper || Jan 2016 ||

Ze hangen hoog in de lucht of liggen juist stevig verankerd in de grond. Ragfijn zijn ze, luchtig en lichtvoetig, als ware het wolken, kluwen of spinnenwebben. Of juist stevige aardse pijpen en kloeke bollingen. Maar altijd weet ze materialen die betekenisloos en achteloos lijken aan te wenden zodat een totaal nieuw object ontstaat. En wel zo dat je er nieuwsgierig omheen blijft draaien, om er maar niets van te missen.

Zelf zegt Helma Kuijper dat ze de materialen het liefst zo min mogelijk aantast, maar altijd wel zo bewerkt dat je als toeschouwer niet meer weet wat de oorspronkelijke context is. Dat klopt. Nagenoeg elk object of ruimtelijke installatie van haar verrast. Niet alleen door de vorm, ook door het besef welke materialen zij heeft gebruikt of wat ooit de originele functie was. Nietjes worden doorzichtige wandkleden, en een ontelbare hoeveelheid elastiekjes en meters tape transformeert tot een zwierig landschapselement. Of tot mysterieuze installaties.

Terugkerend thema in het werk van Kuijper is de spanning tussen duurzaamheid en verspilling, tussen groei en stilstand. Daarbij put ze regelmatig uit de literatuur of andere kunstdisciplines. Haar inspiratiebronnen lees je niet altijd direct af uit haar werk. Dat hoeft ook niet. Dat komt later en dat maakt het alleen maar spannender. En verrassender. Op het eerste gezicht weet zij het door haar ongewone keuzes en invalshoeken voor elkaar te krijgen dat je al kijkende balanceert tussen onwetendheid en herkenning. Een bijzondere ervaring. Nieuwsgierig makend ook.

Helma Kuijper woont en werkt in Alkmaar. Ze studeerde in 1997 af aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag.