Jolanda Schouten || november 2016 ||

Voor Cave of forgotten dreams

In het voorjaar van 2015 ben ik begonnen aan een serie grote tekeningen, 2 x 2 m en groter.

Na een paar jaar dagelijks een kleine tekening te hebben gemaakt van mijn achtertuin, als een logboek genummerd, wilde ik kunnen rondlopen in de tekeningen, als in een tuin.

Ik werk op Thais bamboepapier met aquarel, een papier gemaakt van planten.

Grote tekeningen vragen om een ander ritme. Ritme van een nieuw formaat, ritme van het penseel en een ander werkritme.  “Ritme is vrijheid en discipline in één” (Marli Huijer, filosoof), is de beginzin van een filosofisch onderzoek naar het hervinden van een persoonlijk ritme in de 24-uurs economie. Dat bleef bij mij haken. Ondertussen werd voor onze deur door ons zelf een buurttuin aangelegd met roze echinea, oranje lelies en witte winteranemonen.

Bloemstillevens, zelf gekweekt en geplukt uit eigen tuin, consequent vastgelegd in alle seizoenen. Bloemstillevens en aquarel: dat is vragen op problemen! Beiden hebben een rijke, soms totaal uitgesleten, traditie. Wat kan je daar nog aan toe voegen? Door het enorme formaat van de aquarel bijvoorbeeld, inmiddels 240 x 240 cm. Hoe gebruik je dan de techniek, hoe kan ik dat medium ik relatie tot het onderwerpen letterlijk oprekken?

De volgende stap is naast werken met eigen gekweekte planten op papier gemaakt van bamboe het onderzoeken en maken van eigen verf van planten. Voor mijn tekening voor de Cave of forgotten dreams neem ik een eerste stap in dat onderzoek. Hoe kan ik het plantaardige houtskool gebruiken in het maken van waterverf en hoe matcht dat met het verduisteren van kleuren in dit jaargetijde, de herfst?

Jolanda Schouten

oktober 2016

www.jolandaschouten.nl