Ronald Ruseler || April 2016 ||

“Ik voel mij thuis in geheimzinnige tussengebieden.
Dit zijn niet-vormgegeven overgangsgebieden die geen betekenis of bedoeling lijken te hebben. Zij ontlenen hun bestaan louter aan het toeval. Deze tussengebieden maken deel uit van mijn ‘territorium’, een imaginair gebied waarin ik graag ronddwaal als ik werk. Daar waar het land overgaat in de zee verliest het zijn voelbare aanwezigheid en neemt het een steeds veranderend karakter aan. Hier ontstaat het onverklaarbare niemandsland dat nooit een vorm wordt en altijd in beweging is.

Dit is het moment waarop aankomst en vertrek zich verenigen. Er komt altijd een onweerstaanbaar verlangen in mij op, als ik aan de waterlijn van de Hollandse kust denk. Vandaar waarschijnlijk dat ik ooit begonnen ben ‘westwaarts’ te reizen in een poging daadwerkelijk de wereld rond te trekken en ooit weer op die plaats van vertrek terug te keren. Ik ben deze reis De Imaginaire Reis gaan noemen en die drukt het verlangen en de nieuwsgierigheid uit naar het andere, het niet gekende.

Het is een dwaaltocht geworden over zeeën, eilanden en continenten.

De Woorden-/Lettersschilderijen en de ‘Reiskoffers’ zijn een vast onderdeel van dit universum geworden. Net als de kustlijn is de reis onverbiddelijk. Onherroepelijk voor de mens, maar tegelijkertijd verleidelijk, groots en allesomvattend.”