Anneke de Witte | Sep 2019 |

Anneke de Witte (1957 Walcheren) woont en werkt sinds 1985 in Amsterdam.

Opleiding Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten te s’Hertogenbosch 1978/1983

Het landschap speelt een belangrijke rol in haar werk. Het is een bron van inspiratie en vormt als het ware een spiegel van de ziel. Oerkrachten bepalen de vorm en de mens geeft het een naam.

Eilanden

Opgerezen uit de zee hebben eilanden eeuwenlang onze verbeelding geprikkeld.
Van paradijselijke gebieden, toevluchtsoorden, tot plaats der verdoemden.
Eilanden zijn werelden in miniatuur. Plaatsen waar zee en land elkaar ontmoeten. Eb en vloed hebben de golven op het eiland doen rijzen en dalen en hebben gegeven en genomen. Eilanden worden gevormd door twee tegengestelden: ze zijn kwetsbaar , maar ook een rotsvast rustpunt in de stroom van energie, de oceaan.

Bij de eilandbeelden wordt het onderwaterdeel zichtbaar. Het onderwaterdeel verteld over de oorsprong , de beweging vanuit de duisternis naar het licht en vormt als het ware een sokkel. De waterspiegel vormt de draaglijn. Bij de eilandbeelden wordt het mysterie van het onzichtbare onthuld.

‘Je staat aan de kust en ziet de eilanden voor je, dansen ze in de zee?’
De invloed van de mens op het landschap en het beleven van de oorsprong en de geschiedenis van je eigen zijn en de wereld om je heen.
Je maakt een kosmische verbinding, wanneer je je in het landschap begeeft en jezelf opent.

De ontdekking dat de Vliedbergen (10 tot 12 meter hoge opgeworpen kleibergen) in het landschap van mijn jeugd , door opkomende springvloeden op het eiland dienden als vluchtheuvels voor de dieren , maar door de vergeten oorspronkelijke naam  ‘mottekastelen’ , transformeerden in kasteelbergen.
De dijken die bescherming moeten bieden, worden obstakels wanneer het water het land heeft veroverd. Tegenovergesteld , de dijk die het land dat is gewonnen omarmd ,‘schept’ het land.

Fortificaties

De muurbeelden zijn in vogelperspectief en zijn gevormd als fortificaties.
Het lijkt soms of de fortvormen zich ‘delen’ , ter plekke groeien. Geometrisch architectonische vormen worden organisch. Ze nemen strategische plekken in en maken barrières.