Liesbeth Bos ||Maart 2017||

In straten

NOBODY KNOWS

There are two ways of seeing the ways of seeing the world:
One is one way, and the other is another. And nobody knows:- ‘Is there anywhere one way Of seeing the two?’
(themerson)

Liesbeth Bos maakt fragmentarische installaties die structuren blootleggen en actuele, maatschappij-inhoudelijke vragen stellen in een voortschrijdende zoektocht naar evenwicht. Drijfveer is het vinden van evenwicht in een snelle, oppervlakkige wereld, waarin zij soms bijna toevallig een glimp van een diepere essentie opvangt. – Hoe meer uitersten gezocht worden hoe groter de kans om uit evenwicht te raken. Maar tegelijkertijd met een intenser gevoel dat je bestaat, dat je met bezieling kan doen wat je doet.-

Steeds is een fragment uitgangspunt. Verwondering over een alledaagse gebeurtenis is het beginpunt van het beeldende proces. Een enkel fragment wordt geanalyseerd, uitvergroot en ontleed. In haar proces legt Liesbeth Bos de diepere structuur van het oorspronkelijke beeld bloot; uitersten worden verbonden, het eenvoudige en het complexe, het abstracte en het concrete.

In het project ‘er zijn meerdere wegen’ is een verzameling gemaakte foto’s het uitgangspunt. Een confrontatie tussen de werkelijkheid van alle dag en een groter perspectief valt op. Vanuit verschillende gezichtspunten is gekeken, kan dit in één beeld? Kan een beeld zo gelaagd zijn dat meerdere gezichtspunten tegelijk zichtbaar worden?

Schoonheid als manier om aandacht te vestigen, om de kijker te verleiden. Eenmaal verleid zie je, door beter te kijken, dat er meer is, meerdere betekenissen. Soms prettig, soms met een scherp randje, soms om over na te denken. Kijken en zien zijn belangrijke begrippen.

Inmiddels is ‘er zijn meerdere wegen 2.0‘ een feit. Een serie geschilderde werken geïnspireerd op de essentie van de fotobeelden. ‘In straten‘ zijn Athene, Helsinki, Den Haag, Sophia, Amsterdam en Milaan onderwerp van de werken, steeds in series wordt de essentie van de stad getoond. Vluchtig gezien variaties op een thema, maar elk volgend werk dringt dieper door in het wezen van de stad. Er ontstaat één geheel, een nieuwe werkelijkheid, waarin het concrete en het poëtische elkaar vinden in een eigen balans.